Een gigantische helikopter balanceert op de richel van een bergtop, het lawaai is oorverdovend, de luchtverplaatsing immens. Onverstoord wandelt in de verte een beer statig door de sneeuw, op de voet gevolgd door twee welpjes. IJsschotsen drijven op de Stille Oceaan, een vulkaan spuwt witte rook en een penetrante geur maakt zich van de omgeving meester. Welkom in Kamchatka, het wildste en meest afgelegen gebied van Rusland.
Deze enkele regels zijn steeds in mijn hoofd blijven spoken… Ooit wil ik een beer zien op mijn ski’s. En als het kan, liefst dan ook nog in Kamchatka.
Kamchatka is zeker geen voor de hand liggende wintersport bestemming. Het schiereiland ligt helemaal in het uiterste oosten van Rusland en is enkel bereikbaar via lucht of water. Verder naar het Oosten kan je niet reizen, dan wordt het namelijk terug Westen, en Alaska is dichter bij dan hoofdstad Moskou. Ook de bevolkingsdichtheid spreekt tot de verbeelding: Kamchatka is bijna vijftien keer zo groot als België, maar telt slechts één inwoner per vierkante kilometer. Deze wonen bovendien bijna allemaal in het zuiden, in en rond de hoofdstad Petropavlovsk en in de naburige Avatsjabaai. Het Noorden en het binnenland behoren tot het koninkrijk van de bruine beer.
Tot begin jaren negentig was het grootste deel van Kamchatka verboden gebied vanwege de militaire bases en de aanwezigheid van een deel van de nucleaire vloot. Sinds de val van de Sovjet-Unie is het schiereiland opengesteld. Kamchatka telt ongeveer 160 vulkanen, waarvan een dertigtal actieve. Een onbegrensde en wilde speeltuin dus, waarin je nooit verveeld geraakt.
Ik krijg telefoontje van Michiel de Rujter, zaakvoerder van Epique in Nederland. Deze jongens hebben onze reis naar Japan verzorgd en gaan al enkele jaren naar Kamchatka. Hij heeft een dubbele anulatie voor de trip, alles is betaald en vraagt of ik zin heb om mee te gaan? Er is plaats voor twee man, gewoon een vlucht vinden en je visum in orde brengen. Een vriend was snel gevonden, Hans ging mee. De vlucht was ook nog tijdig te boeken maar je visum voor Rusland in twee weken klaar krijgen bleek bijna onmogelijk. Daar kwam dan bij dat ik eind die week vertrok met een groep vrienden om te gaan toeren, we hadden La Haute Route Chamonix – Zermatt op ons programma staan! Ik ga jullie hier niet vertellen hoe ik aan mijn visum ben geraakt maar ik kan ik je verklappen dat het angstzweet van mijn rug liep bij de paspoortcontrole in Moskou. Van Zermatt naar Geneve door naar Dusseldorf, Moskou en dan Kamchatka. Na een reis van 36u met een een grote zak vuile was. Van mijn toerskitrip komen we een dag later dan de groep Nederlanders met Michiel, aan in Kamchatka. De week toeren, de lange reis en de jetlag hakken er zwaar in. Ik ben te moe om blij te zijn en wil alleen slapen maar onze Nederlandse vrienden hebben een verassing. Michiel wacht ons op aan de vlieghaven, we laden onze zakken en ski’s in en vertrekken naar onze basis. Ze hebben voor de eerste skidag op ons gewacht dus mogen we ons in het busje al rijdend omkleden… Ik rits mijn reiszak open en de geur van nat, bezweet en verdufte kleding vult ons busje. Als ik mijn skibroek aantrek gaat er plots een soort van reserve-energie batterij aan en mijn adrenaline begint zijn werk te doen. Buiten zie ik enkel een troostloze grijze omgeving en vervallen huizen waar blijkbaar nog mensen wonen. ‘Zijn jullie klaar?’ vraagt Michiel. ‘We zijn er bijna, de heli’s staan warm te draaien…’
De MI-8 helikopter veroorzaakt een onvoorstelbare luchtverplaatsing. Alles wat los zit, wordt de lucht in geslingerd. De gidsen geven het teken en dan gaat alles snel. Ski’s en eten inladen, instappen, plaatsje zoeken en lift off. Met een indrukwekkend machtsvertoon en dito gebrul gaat het oranje gevaarte de lucht in en begint onze vlucht doorheen een desolaat, maar prachtig, wild en wit landschap, deels langs de kustlijn van de Stille Oceaan. Dit panorama is ongetwijfeld van het mooiste wat we ooit te zien zullen krijgen op deze aardbol. De fjorden en indrukwekkende bergtoppen, grote ijsschotsen op delen bevroren oceaan, de snijdende wind… Heli-ski in Kamchatka is van een heel andere dimensie. Kort, maar het uitzicht en de totaalbeleving zijn fenomenaal. Waar je ook kijkt zie je vulkanen, rookpluimen en een helblauwe oceaan.
De groep van Michiel heeft een Safari geboekt en deze start dag twee. We gaan drie dagen met de heli’s op stap diep in de wildernis van Kamchatka, meer naar het binnenland. Dit moet ons nog meer vulkanen brengen, langere drops en … meer kans om beren te spotten. Onze eerste dag is er eentje die op mijn netvlies gebrand staat. De lucht is helblauw, weinig wind en lage temperaturen, beter bestaat niet . De sneeuw is boven diep en droog, enkel op de uitloopstukken is het wat warmer en zwaarder . De vulkanen lijken wel kegeltjes op een vrij vlak terrein, de stille vulkanen zijn maagdelijk wit , de actieve steken met hun zwarte flanken schril af in het witte landschap. Uit sommige komen er groene rookpluimen en als de heli’s over de kraters vliegen vullen deze zich met een penetrante geur van zwavel . De drop-ins zijn best steil en de piloten zetten ons op de meest onmogelijke plaatsen af . Iedereen is opgewonden en ook aan de gidsen is te zien dat dit geen alledaagse dag is , een jonge gids pruts een raampje van de heli open en wil met zij nieuw iPhone buiten filmen maar onderschat de kracht en weg iPhone…
Na de mooiste skidag uit mijn leven worden we afgezet op een modderige weide waar oude jeeps ons staan op te wachten en ons naar een oud gebouw brengt dat een hotel blijkt te zijn. De volgende dag is de zon weer van de partij en op een van de drops gaat mijn hart nog sneller slaan . We zijn net afgezet op een steile richel en op enkele meters van de groep is een vrij groot gat in de sneeuw en zien we verse sporen van iets heel groot… Onze gids verteld dat beren een gat in de sneeuw maken om in te overnachten beschut van wind en kou. Je ziet de beer zijn spoor over de richel lopen net zoals een tourskiër zou lopen, ver kan hij niet zijn lacht onze gids. Als ik afdaal in de perfecte poeder speurt mijn blik over het sprookjesachtig landschap, ik voel dat mijn droom gaat uitkomen. Ik zie dat onze gids wat verder half houdt en met zijn stick in de hoogte wijst… op de richel boven ons zien we een bruine beer zich langzaam een weg banen door de diepe sneeuw! Dit ongelooflijk gevoel is moeilijk te beschrijven maar je voelt je zo ver weg van de bewoonde wereld en tegelijkertijd zo een avonturier…
Als we in de namiddag op een mooie plek halt houden voor onze lunch zien we hier ook sporen van beren. We zitten lager aan de voet van een vulkaan en de verse sneeuw is hier weggeblazen waardoor de berensporen boven op de sneeuw komen te liggen wat een uniek schouwspel geeft. Als we onze picknick opeten met de beste rauwe zalm die ik ooit at staan je oren gespitst… hoor ik nu iets tussen de berkenbomen achter ons… Onze mecanicien die steeds samen met de twee piloten meevliegt is ondertussen stevig aan het sleutelen aan de heli. Ook de twee piloten zijn mee in de weer en er worden meer en meer platen van de heli afgevezen en we beginnen ons vragen stellen. Eerst stellen de gidsen ons gerust maar een u later moeten zij dan ook toegeven dat er problemen zijn met de startmotor en dat we moeten wachten op hulp. De crew begint de heli in te pakken om hem achter te laten . Wij zitten uren vliegen van de bewoonde wereld en een satelliettelefoon is onze enige mogelijkheid om hulp te vinden . De spookverhalen over Russische helikopters komen terug tot leven… uiteindelijk worden we drie u later opgehaald door een vrachthelikopter die ons naar het dichtstbijzijnde gehucht vliegt waar we met oude jeeps naar een onderkomen worden gebracht. De volgende dag worden we met busjes terug naar de basis gereden. De tocht lijkt dwars door Kamchatka te gaan over onverharde hobbelwegen en duurt bijna 12u… Zulke dingen kunnen nu eenmaal gebeuren als je op avontuur gaat naar afgelegen plekken op aarde en de verhalen blijven leven…
Kamchatka heeft een diepe indruk op mij nagelaten, het is een van de puurste gebieden waar het lijkt of de wereld heeft stil gestaan. Het heliski verhaal is hier niet vergelijkbaar met Canada waar luxe en pamperen tot de basis hoort, maar ben je echt op zoek naar een puur heli avontuur dan ben je hier op de juiste plaats !
Wil je graag met je eigen groep gaan, laat het mij weten. Ik maak graag een avond vrij voor straffe verhalen en handige tips …
